weer leuke dingen meegemaakt...

Zoals ik al eerder vertelde is Ghana een belangrijke leverancier van cacao. Ik heb nooit geweten waar de cacao groeit, maar nu wel! Cacao groeit aan de stam van een boom, ziet eruit als een gele meloen, binnenin zitten de pitten met een soort slijmerige instantie eromheen en dat smaakt zoetig. De binnenkant van de pit is chocola…

Inmiddels zijn de kinderen naar de Barbier geweest, in mijn ogen is dat meer kaal scheren, maar uiteindelijk komt er toch nog een soort model in. Dat doet hij dan met een scheermesje los in zijn hand, wel eng om te zien! Wel hygiënisch want hij pakt voor ieder kind een nieuw scheermesje. De kosten zijn 50 cent per kind. Normaal 75 cent maar omdat we met 17 tegelijk komen krijgen we korting! Het voordeel is dat we ’s morgens minder gedoe hebben, want het haren kammen van zo’n kroes haar is toch niet altijd even prettig voor de kinderen, vooral de kleintjes hebben er een hekel aan.

Een schoolvoetbaltoernooi is ook een belevenis. Ze beginnen ghaneese tijd, dus ik stond lang te wachten. Ik mocht in de vip bus, een schoolbusje waar de spelers (deze dag de jongens, volgende maand de meisjes)en hun trainer en schoolpersoneel in zat. In de grote bus gingen zoveel kinderen dat de deur bijna niet dicht kon. Gelukkig was het maar een klein stukje. Bij de bestemming aangekomen maakt het busje een rondje over wat een voetbalveld moet heten, een grasveld met 2 doelen en de lijnen mocht de scheidsrechter zelf bepalen volgens mij, aan de ene kant een rij bomen en aan de andere kant een kapot hegje. De beide korte zijden hadden een doel.
Toen de bus stil stond werd er eerst om stilte gevraagd en gebeden(het is geen christelijke school, maar toch!). Daarna een foto van het team en kon de wedstrijd beginnen, dat was tenminste de bedoeling, maar de tegen party had pas 8 spelers, dus eerst nog wat mensen charteren.
Het was een leuke sfeer, de kleintjes waren niet mee, vanaf ongeveer klas 5 (groep 7). De meeste meisjes kijken niet naar de wedstrijd maar kuieren gezellig arm in arm rond en plagen de jongens een beetje. De jongens die niet voetballen of voetbal kijken houden de meisjes een beetje in de gaten. Sommige kinderen hebben geld meegekregen( onze kinderen ook) om bv. drinken te kopen of een ijsje bij de mensen die rondlopen en van alles verkopen vanaf een schaal op hun hoofd en zo heeft iedereen een dagje uit! Onze school wint met 1-0!
Dan zijn de leraren aan de beurt, grote hilariteit, iedereen let op zijn of haar eigen leraar,maar de prestatie is minder dan die van de leerlingen, helaas, de leraren verliezen! Bij een valpartij blijkt dat een leraar zijn armgebroken heeft,maar geen ziektewet dus maandags was hij gewoon weerop zijn werk!
Het volgende team is aan de beurt en dan belt de ‘madam’(directeur van school) dat ze terug moeten komen want de schooltijd is bijna voorbij. De leraren geven de scheidsrechter een seintje en binnen een minuut is de wedstrijd afgelopen (ook ghanees)en gaan alle kinderen weer in de bus naar school. Ik besluit met Baba te lopen…

Het was een vermoeiende dag en ik was nog niet klaar want ik moest daarna nog naar de immigration om mijn visum te verlengen. Ik kreeg verlenging voor 3 maanden, dus tot 1 februari en ik ga 11 febr. naar huis dus voor de laatste 10 dagen moet ik nog een keer.Nou ja het zij zo....

De verjaardag van Baba was ook erg leuk, een 2de hands voetbal en hij is helemaal gelukkig,een boxballon van mij vond hij ook erg leuk en gaf een demonstratie in de klas.
En zo was er weer van alles te doen. Volgende keer de verjaardag van Gerdy en w.v.t.t.k.
Allemaal lieve groetjes iny